รู้สึกใจหายยังไงบอกไม่ถูก
พรุ่งนี้ เรากำลังจะเดินทางออกนอก Comfort zone อีกครั้ง
แถมครั้งนี้ เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้
หลังจาก เตรียมตัวมานานนับปี ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง
วันที่เรา ก ลั ว .. .
ถึงแม้ว่า ทุกคนบอกว่า ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง
เพราะเรามีเพื่อนไปด้วย แต่เราก้อยังกลัวอยู่ดี
คนที่อยู่กับครอบครัวมาทั้งชีวิต ไม่เคยห่างกันเกิน7 วัน
มีพ่อแม่คอยบ่นตลอด แต่ก็ดูแลเราเหมือนเด็กตั้งแต่เล็กจนโต
กับข้าวไม่ต้องทำกินเอง เหนื่อยก็มีคนปลอบใจ
มีบ้าน ให้กลับมาทิ้งตัวลงนอนตอนหมดพลัง
แต่ 1 ปีต่อจากนี้ เราจะต้องดูแลตัวเอง และก็ต้องดูแลมิ้นด้วย
หวังว่า เราจะทำได้ ถึงไม่ดีเท่าแม่ แต่ก็หวังว่าเราจะผ่านไปได้
.
.
Today *
วันนี้ ทำตัวเป็นลูกที่ดี โดยการขับรถรับส่งแม่ไปสอนที่สตรีวิทย์
ระหว่างรอแม่สอน ก็แวะไปหามี้ (แม่ปิง)
มี้น่ารักมากๆ ซื้อผงปรุงรสมาให้
สอนเราทำไข่ตุ๋นจากไมโครเวฟ แถมให้สูตรอาหารเรามาด้วย
ซึ้งใจมากกกๆจริงๆ ไม่รู้จะพูดขอบคุณยังไง <3
หลังจากนั้นมีนัดกะหวานที่เดอะมอลล์
เป็นนัดสุดท้ายแล้วก่อนบิน ดีใจที่ได้เจอกัน
ไปส่งแม่ไม่ทัน แม่เลยมานั่งกินด้วย บิ๊กตามมาอีก 1
กินซิสเลอร์กันแบบอิ่มแปร้
ตอนนี้พูดได้เลย ว่าได้กินตุนทุกอย่างมาครบแล้ว ไม่อยากกินอะไรอีกแล้ว
พร้อมจะกินอาหารสำเร็จรูปไปทั้งปี :(
วันนี้เหนื่อยมาก แต่มีความสุข :)
พรุ่งนี้แล้วสินะ ..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น